Sint-Bernarduskerk

       
       INHOUD PAGINA
       1. Identificatie
 
     2. Historiek
       3. Architectuur
 
     4. Interieurelementen
       

IDENTIFICATIE

Ligging: Sint-Bernardusplein te Nieuwpoort-Bad
Type: basiliek. Stijl: neoromaans
Bouwkundig erfgoed vastgesteld op 5/10/2009
Eigenaar: Kerkfabriek Sint-Bernardus
Gebruiksstatuut: parochiekerk voor de katholieke eredienst

HISTORIEK

De stichting van La Société Anonyme de Nieuport Bains in 1864 was de officiële start voor de ontwikkeling van de Nieuwpoortse badplaats. In een eerste fase (1864-1893) was de urbanistische en infrastructurele uitbouw vrijwel het monopolie van baron Benjamin Crombez, op dat moment grootgrondbezitter te Nieuwpoort-Bad.

In 1877 liet Benjamin Crombez een neo-romaanse kerk optrekken, bedoeld voor de katholieke, protestantse en joodse erediensten. Zonder akkoord van het bisdom bleef dit gebouw evenwel een bergplaats voor karren en allerlei materieel. Rond 1902 werd het gebouw opnieuw opengesteld voor erediensten. Pas in 1907 kocht het bisdom dit gebouw en droeg naderhand het eigendomsrecht over aan een kerkfabriek.
WO I vernielde de kerk bijna volledig. Het nieuw opgetrokken gebouw, met toren van 24m hoog, dateert van 1923 naar ontwerp van architect P.Vandervoort. Ook door WO II werd de kerk zwaar beschadigd. De wederopbouw van 1947 bepaalt mede de huidige architectuur.

Tijdens de periode 2011-2013 onderging de kerk zowel binnen als buiten een grondige renovatie en technische modernisering, alsook werd gezorgd voor een betere toegankelijkheid via een hellend vlak.

 

ARCHITECTUUR

De neo-romaanse stijlzuiverheid wordt enigszins geschaad door het gebruik van steunberen tegen de torenromp en de zijbeuken, een element uit de gotiek. De gevels in gele baksteen rusten op een arduinen sokkel. De plattegrond bestaat uit een basilicaal driebeukig schip van zes traveeën. Het hoofdkoor heeft een halfronde absis, de zijbeuken hebben een rechte sluiting. De toren bevindt zich asymmetrisch in het zuidwesten. Versneden hoeksteunberen schragen de toren die uit drie geledingen bestaat en met een tentdak bekroond is. Zowel de kleinere ramen als de grotere galmgaten zijn rondboogvormig romaans.

In vooraanzicht profileert zich een tuitgevel met een bekronend stenen kruis. De toegangspoort is rondboogvormig ingelijst, de opstanden zijn met teerlingkapitelen versierd. De tympaan is verfraaid met evangelistensymbolen (een leeuw voor Marcus, een rund voor Lucas, een gevleugelde engel voor Mattheus, een arend voor Johannes). Ter hoogte van het doksaal is een roosvenster ingebouwd. Elke zijbeuktravee is verlicht d.m.v. een koppel rondboogramen. De bovenlichten in de middenbeuk zijn enkelvoudig. In de gebogen gevel van het hoofdkoor verschijnen zich enkele romaanse raampjes. In de achtergevel van de zijbeuken staan rondboogdeurtjes, toegankelijk via een trapje.

Het interieur munt uit door soberheid. De scheibogen zijn rondboogvormig en rusten op zuilen met een teerlingkapiteel. In de zijbeuken zijn in het brandglas van de boograampjes kruiswegtaferelen afgebeeld (ontwerp van Louis Crespin uit Brussel). In de boograampjes van het koor zie je negen engelen in het brandglas.

 

 


INTERIEURELEMENTEN

In 1925 werd in deze kerk voor het eerst een ORGEL geplaatst door Jules Anneessens (Menen). Het werd zwaar beschadigd tijdens WO.II. De firma Loncke (Esen) installeerde in 1949 een nieuw orgel, dat intussen reeds een paar keren grondig werd gerestaureerd.

Wat meteen opvalt is het monumentale KRUISBEELD achter het altaar. Het beeld en het altaar werden gebakken in terracotta-polderklei in de toenmalige Nieuwpoortse steenbakkerij 'Briqueteries de Nieuport et extensions s.a.'. Het kruisbeeld, geplaatst in 1948, 4,5 m hoog en 2000 kg is een werk van de Tsjech Josef-Arnost Gause.

Aan de voorzijde van het ALTAAR staan de beelden van vier heiligen: Donatianus (met kruisstaf en wiel), Petrus (met sleutel), Paulus (met zwaard en boek) en Bernardus (met kromstaf).

 

 

 

Reacties zijn gesloten.